۱. سنی و شیعه معتقدند بعد از شهادت رسول اکرم صلی‌الله علیه و آله سقیفه تشکیل شد.

۲. شیعه و برخی از سنی‌ها معتقد به حمله یا احراق خانه فاطمه زهرا سلام‌الله علیها در ایام بعد از شهادت رسول اکرم صلی‌الله علیه و آله یعنی همین روزها هستند. شهادت حضرت محسن هم بنا به برخی از نقل‌ها در این ایام بوده است.

۳. ملاک بدعت بودن یا نبودن فعلی این است که سنتی به این عنوان که داخل شریعت بوده عنوان شود نه اینکه هر مراسمی که افراد بگیرند که روایتی از معصومین (ع) نداشته باشد بدعت است که در این صورت اعلام ایام فاطمیه و دهه فجر هم بدعت است.

۴. بنا به بیان امام صادق (ع) گرچه مصیبت کربلا اعظم مصائب است، اما مصیبت هتک حرمت بیت فاطمه زهرا سلام‌الله علیها تلخ‌تر و جانگدازتر است.

۵. آن عزای عمومی که به صورت جدی برای همه محبان اهل بیت علیهم السلام توصیه به آن شده و دستور داده شده است برای آن عزم همه مسلمانان تعلق بگیرد عزای سیدالشهداست و به واسطه عرف و سنتی که مخصوصا در جامعه ما صورت گرفته و پذیرفته شده است ماه صفر نیز به محرم برای عزاداری عمومی ملحق شده است.

۶. هدایت فرهنگ و سنت عمومی یک مساله است و پسند خوش‌ذوقانه هیاتی‌ها هم مساله دیگری. فضای عمومی و رسمی ما سیاه پوش بودن و حاکم بودن جو عزاداری را بعد از ماه صفر برنمی‌تابد. اما اهل ولا و هیاتی‌ها با درک ریشه‌ای بودن مصائب این ایام علاقه دارند در این روزها نیز عزاداری کنند.

۷. مصلحت جمع اقتضا می‌کند سیاست عمومی و فضای شهر و کشور از عزا در بیاید و محبت و عشق آن دسته از هیاتی‌ها که بنا بر «فلیحزن لحزننا» عمل می‌کنند این اقتضا را دارد که آنها هم در عزای فاطمه زهرا سلام‌الله علیها در برنامه‌های خودشان ماجور باشند.

۸. اختلاف بین شیعیان از بدترین گناهان است که شیطان به شدت دنبال آن است. مومن کیس باید مراقب باشد از این مساله دشمنی نسازد. هر کس علاقه دارد برای خود و جمع دوستان خود عزا برپا کند نباید مورد ملامت واقع شود و هر کس از عزا در می‌آید نباید مجبور به ماندن در فضای عزا باشد.

هدانا الله باحسن الوجه

منبع:

انتهای پیام/